Wanneer we naar de geschiedenis kijken merken we vanaf 1945 een breuk met ons verleden. Vanaf dan werd de landbouw op een soort turbo gezet en moest alles volle bak vooruit. Samen met de landbouw ontwikkelde de chemische industrie zich en maakte zichzelf onmisbaar in de landbouw. Schaalvergroting en optimalisatie waren hier de drijfveer. De idee om landbouw en natuur in harmonie te laten samenwerken ging vanaf dan in een ijltempo bergafwaarts. Ook onze verbondenheid als samenleving met de landbouw verdween grotendeels. 

Momenteel werken er in Vlaanderen nog maar 0,5% mensen in de landbouwsector en is hun gemiddelde leeftijd 56 jaar, rond 1950 was hun aandeel nog 14,5%. Binnen dit en 10 jaar zijn er, zoals het nu gaat, met andere woorden quasi geen landbouwers meer. De verbondenheid van de samenleving met de huidige landbouw is al lang zoek. Kijk maar naar de discussies die natuurverenigingen telkens aangaan, de roep naar zorgboerderijen en de lieflijke kinderboeken over de boerderij die niet meer blijken te kloppen.